Coñecer como se compotan os animais é altamente relevante (ademáis de fascinante). Nos peixes, como no resto de animais (incluidos os humanos), a primeira resposta a calquera estímulo ou alteración soe ser un cambio de comportamento. Ocurre de xeito instantáneo, e moitas veces supón a diferencia entre a vida e a morte. O comportamento tamén pode cambiar a longo prazo, en resposta a variacións ambientais lentas. Estudiar o comportamento polo tanto permite entender cómo se poderán adaptar as especies a condicións futuras. Tamén é interesante entender se todos os individuos dunha mesma poboación se comportan igual, ou se cada un responde de maneira diferente. E resulta moi interesante investigar se os peixes (nesta caso raias e tiburóns) socializan como faz os humanos, e que implicacións poder ter isto. Todos estes aspectos tratámolos en BELAS. 

Dende un punto de vista práctico, o comportamento espacial (por onde se moven os peixes, cando e por qué) é fundamental para entender como se estructuran as poboacións ó longo da costa (¿as raias da Ría de Vigo son as mesmas que as da Ría de Muros?), para saber qué hábitats lle van ben a cada especie (¿as zonas de bateas, favorecen a presencia de raias?), ou para coñecer ó longo de que superficie campea cada especie (¿os individuos de ouxa pasan todo o ano na Ensenada de San Simón ou móvense por toda a ría, ou entre rías?). Sen esta información é imposible protexer hábitats adecuados ou saber o efecto da pesca, pero tamén é imposible entender o impacto destas especies no marisqueo por exemplo.